Πρώτα σε επικινδυνότητα, τα τρωκτικά αποτελούν μεγάλο πρόβλημα για τα κτήρια επειδή ζουν σε εσωτερικούς χώρους. Ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την πρόκληση πυρκαγιών ροκανίζοντας καλώδια, ενώ μπορούν να καταστρέψουν τη μόνωση σε εγκαταστάσεις εκτροφής ζώων προκαλώντας πολυδάπανη απώλεια της θερμότητας, με αποτέλεσμα το υψηλό κόστος αντικατάστασης.
Τα τρωκτικά μεταδίδουν ασθένειες όπως η σαλμονέλα και είναι πιθανόν να μεταδώσουν ένα είδος λεπτοσπείρωσης. Οι σταγόνες ούρων που αφήνουν διαρκώς μολύνουν τα τρόφιμα και τις ζωοτροφές. Συνιστούν ιδιαίτερο πρόβλημα σε πτηνοτροφεία και χοιροστάσια και αποτελούν πραγματική πληγή για τις σιταποθήκες, τις αποθήκες, τα καταστήματα, τα νοσοκομεία και τις οικιακές εγκαταστάσεις.
Λόγω του μικρού τους μεγέθους είναι πολύ εύκολο να μεταφερθούν, χωρίς να γίνουν αντιληπτά, μέσα σε συσκευασίες τροφίμων, καλάθια απλύτων κ.λπ. Αφού εισέλθουν σε νέο χώρο μέσα από μικρές τρύπες διαμέτρου μόλις 6 χιλιοστών, φτιάχνουν φωλιές που δύσκολα εντοπίζονται και ο πληθυσμός τους σε μια περιοχή αυξάνεται γρήγορα δημιουργώντας νέες αποικίες με καταστροφικά αποτελέσματα.
Επειδή μπορούν να φτάσουν σε σεξουαλική ωριμότητα 42 ημέρες μετά τη γέννησή τους, ο πληθυσμός τους αναπτύσσεται με πολύ ταχύ ρυθμό. Το πρόβλημα που συνιστά η δύσκολη πρόσβαση, σε συνδυασμό με τη ραγδαία πληθυσμιακή αύξηση και τη φυσική διασπορά των ποντικιών, σημαίνει ότι σε κάποιο μεγάλο κτήριο μπορεί να υπάρχουν αρκετές αποικίες, καθεμία από τις οποίες πρέπει να αντιμετωπιστεί ως χωριστή επιδρομή και των οποίων η καταπολέμηση πρέπει να γίνεται συστηματικά.